Παναγία - Κάστρο - «Παλιά Πόλη»
Η βόλτα στην Παλιά Πόλη της Καβάλας είναι μια εμπειρία που θέλεις να τη ζεις και να την ξαναζείς: να περπατάς στα πλακόστρωτα σοκάκια, να ρεμβάζεις με τη μαγευτική θέα, να διαβάζεις αγαπημένα αναγνώσματα, να δοκιμάζεις γεύσεις και μυρωδιές, να ανακαλύπτεις τα αλλεπάλληλα στρώματα της μακράς διαδρομής μιας πόλης που, μεταξύ άλλων, έχει άφθονες και πλούσιες ιστορίες να αφηγηθεί.
Μπορείτε να περιηγηθείτε στην Παλιά Πόλη με αυτοκίνητο, με τα πόδια αλλά και με το τρενάκι του Δήμου Καβάλας που είναι ένα μεταφορικό μέσο το οποίο εξυπηρετεί τους κατοίκους της Παναγίας αλλά και τους τουρίστες. Το τρενάκι έχει ως αφετηρία την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, έναντι της Πλατείας Ελευθερίας.
Η δημιουργία του ταυτίζεται με την έξοδο του χριστιανικού πληθυσμού εκτός της χερσονήσου της Παναγίας το 1864, όταν η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα απέκτησε το δικαίωμα να κτίσει συνοικία έξω από τα τείχη. Πρώτο μέλημά της ήταν να ανεγείρει ναό για τις θρησκευτικές ανάγκες των πιστών. Ο ναός θεμελιώθηκε το 1865, εγκαινιάζεται δύο χρόνια αργότερα και ανακαινίστηκε εικοσιπέντε χρόνια αργότερα (1890).
Στη θέση «Τσακίλ Μπαΐρ», 2,5 χλμ νοτιοδυτικά του χωριού, βρίσκεται το Ιερό Ήρωος Ιππέα Αυλωνείτη, της ελληνιστικής-ρωμαϊκής περιόδου. Δύο χιλιόμετρα προς τα βορειοανατολικά, και 700 μέτρα δυτικά του χωριού, στη θέση «Δύο Βρύσες», έχει βρεθεί οικισμός προϊστορικών και ιστορικών χρόνων. Στην κοντινή θέση «Πλαγιά», έχουν βρεθεί λαθρανασκαμμένοι κιβωτιόσχημοι τάφοι.[1]
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις αρχές του 20ού αιώνα, η Κότσανη (όνομα του χωριού μέχρι το 1928)[2] είχε κυρίως μουσουλμανικό πληθυσμό, ο οποίος έφτανε τους 250 κατοίκους, σύμφωνα με την στατιστική του Ελληνικού Στρατού 1911, και σύμφωνα με την ελληνική απογραφή του 1920, η Κότσανη είχε 214 κατοίκους.[3] Μετά την ανταλλαγή πληθυσμών, στο Ακροβούνι εγκαταστάθηκαν 78 οικογένειες προσφύγων, με το χωριό να αποκτά αμιγή προσφυγικό πληθυσμό.[4] Οι πρόσφυγες προέρχονταν από την Ανατολική Θράκη και συγκεκριμένα από τα Δημοκράνια, το Πασάκιοι, τα Σόκια, τον Πόντο και πολλοί λίγοι Καραμανλήδες.[5] Στην απογραφή του 1928 το Ακροβούνι είχε 353 κατοίκους και στηην απογραφή του 1940 είχε 455 κατοίκους.[3]
Οι κάτοικοι του Ακροβουνίου μετεγκαταστάθηκαν στην θέση Κάτω Ακροβούνι κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950.[5] Το Κάτω Ακροβούνι αναγνωρίστηκε ως οικισμός το 1961 και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Κηπίων μέχρι το 1966, όταν προσαρτήθηκε στον δήμο Ελευθερουπόλεως, όπου παρέμεινε με το πρόγραμμα Καποδίστριας.[6] Ο οικισμός μετονομάστηκε σε Παναγιά το 1964.[7]
Αθλητισμός